Orlando

en als je bij me komt
zal ik je noemen
dan vriendje, dan vriendin
en evenzovele namen
wil ik voor je zijn
kind, man, en meer

en nog, haren in de wind
lachende kinderen in je ogen
– ja, zo heb ik je vannacht
gespeeld, gedroomd
en we waren nooit alleen
nooit meer waren we alleen

zij zegt: gisteren had ik een vriend
en plotseling wilde ik er twee
en toen ik twee vrienden had
wilde ik vijf vriendinnen
en kinderen, overal om me heen
hij zegt: kom dan in je roze jurk
trots lachend als de laatste keer
want als je zingt, zoals
over het zachte lente-fluisteren
dan gebeuren alleen nog onverwachte dingen
de dingen die je heel graag wil

en altijd was er zon·
en er waren een paar
wolkjes, zacht lachend
voorbijdrijvend
een meisje speelt op haar saxofoon
een man luistert met gesloten ogen

en nog, met haren los in de wind
was ik naast je, vrouw
of soms man, met spelend, dromend
kinderen in je ogen

hij zegt: gisteren was ik nog in je
zo vaak was ik in mezelf
zo vaak was ik man of vrouw
zij zegt: als je in me was, voelde je me traag en snel
was je in jezelf, probeerde ik jou te voelen
door jou als man voelde ik me sterk
maar door jou als vrouw of kind werd ik verlegen
en toch, sterker, hoe meer ik bij je was

en nog, mijn haren los in de wind
hard lachend, rennend
voor je uit
laat ik me vallen
kom bij me, kom bij me
niet eerder hield ik van een man
zoals jij, blonde jongen, steeds jonger werd
in gedachten, verlegen, kuste ik je ogen
en toen ook zei jij
nooit eerder heb ik zo gedanst
dit nieuwe gevoel

hij zegt: kijk, verder, wacht niet te lang
er is nog zoveel te doen
ik wil lopen in de wereld
reiken naar het onverwachte
jij zegt: ook het landschap, ons lichaam
wacht hier, minstens nu
als je je niet kunt overgeven
hoe kun je dan begrijpen
ik wilde je weer beminnen
dan hartstochtelijk, dan zo teder zacht
en beide evenzoveel

en je lichaam werd
mooi, en zacht, en warm
handen, zei je stil
lachend, ogen
een blos op mijn wangen
en ook kleren
om ons heen een wereld

jij zegt: zo vaak verlang ik je
zo veel
ik zeg: kom dan in je blauwe hemd, je lichte broek
als je bij me komt
met de glimlach van de laatste keer
een meisje speelt op haar saxofoon
een man zingt het zachte lente-fluisteren
verlang naar wie we worden
kijk, we grijpen naar de regenboog
vergeten iedere angst

het is dit nieuwe gevoel
dat ik wil ontdekken
de kleine jongen te veroveren
waarvoor ik val
deze wereld te omvatten
met al haar begrijpen

en je lichaam is
mooi, en zacht, en warm
zo handen, tederheid
zo lachende ogen
kom bij me, kom bij me
vandaag voel ik me zachter
de wereld op te nemen
lopen, koesteren
dragen haar in onze handen